Brisbane - light at the end of the tunnel

Tijd voor een hoop foto's. Ondertussen is hier in Brisbane alles okee, 't is te zeggen... De bus heeft een stevig onderhoud gehad ('t was blijkbaar nodig) en Els haar nieuwe camera is morgen eindelijk hersteld (twee weken gewacht, pfff). Mijn computer had een nieuw klavier moeten krijgen maar die interventie is uitgesteld omdat de benodigde stukken pas na Kerst beschikbaar zijn; en ondertussen is mijn batterij ook overleden, dus vanaf nu gebruiken we El Mac alleen nog als we ergens stroom hebben. En last but not least... Els is antibiotica-gewijs aan het recupereren van de operatieve verwijdering van een abces op haar oor. Maar we blijven lachen - weliswaar een beetje groen. (Zou dat met Kopenhagen te maken hebben?)

Soit, we hebben ondertussen wel ruim de tijd gehad om Brisbane en omgeving te verkennen: over en weer cruisen in de CityCat over de gracieuze Brisbane River, een uitgebreid bezoek aan de indrukwekkende GOMA (Gallery Of Modern Art) waar net de prachtige Asian Pacific Triennal was geopend (de mega-hagedis is géén kunstwerk) en een dagje naar de mysterieuze Glasshouse Mountains...

Met Louise en de tweeling (Billy en Miller) zijn we naar het Lone Pine Koala Sanctuary gegaan; en met Andrew naar een optreden van Animal Collective en gisteravond naar de voetbalmatch Brisbane Roar vs. North Queensland Fury, de derby tussen de twee belangrijkste teams van Queensland - ís dat overigens wel een derby als de stadia ongeveer 1800 kilometer van elkaar verwijderd liggen? De kleurenpracht in het gigantische SunCorp Stadium (waar normaal gezien tot 52.000 mensen naar rugby komen kijken) gaf mij het gevoel dat ik naar AS Roma zat te kijken, maar Andrew sloot zich aan bij tientallen andere Liverpool-supporters, die in grote getale kwamen kijken naar hún idool, Robbie "God" Fowler, een paar maand geleden als fin de carrière schnabbelaar aan de slag gegaan bij de NQ Fury. Dat de einduitslag 2-0 was en het een zekere Sergio Van Dijk was die scoorde maakte dus eigenlijk niet zo veel uit :-)

It has been a while...

I will start back in Townsville where we went diving! We spent three days on a rather small boat but it was great! We saw so many beautiful fish (tiny ones like Nemo but also huge bull and ray sharks) and coral in all kinds of colours. The night dives were a bit scary but a nice experience and the Yongala wreck is deservedly Australia’s number one dive. All things on the wreck (fish, coral, plants) are three times bigger than on the reef. The down part of our trip was that one of us got really seasick the last day (Guess who ;-) but with all kinds of different medication and a bit of sleep the problem was solved!

After Townsville we went to the Whitsunday Islands on a one day trip (we already had enough of sea and boats). I have only one word to describe this experience: WOW! It is even more beautiful in real life than on the pictures or the postcards! The water is crystal clear and in all the shades of blue that exist and the sand is as white as snow. The trees of the rainforest that surround these beaches make the picture complete!

And from one boat to another... the ferry to Fraser Island! Here we did a 2 day 1 night excursion because we felt like one day would be too short and a self-drive tour was not recommended as it hadn’t rained in over 4 months! When we arrived we were really happy not to have done the self drive because every 100 metres somebody got stuck in the sand and had to be towed. Even our experienced bus drivers got stuck or couldn’t get to places because the sand was too soft to drive on. There are some nice places to see like Lake Wabby or Lake McKenzie, the Maheno shipwreck and Indian Head but personally I found it a bit overrated. If I were to do it again, I would do a one day excursion or a self-drive so you can get to places that you don’t have to share with another 300 tourists and do some of the beautiful walks. Maybe next time ;-)

Now we are in Brisbane! It is the first real city that we have seen here; it even has a library, a museum and an actual city centre (not only shopping malls like everywhere else! ;-). We are staying at Andrew and Louise’s house and meanwhile taking care of some practical things like servicing our car (and not only servicing but also doing repairs that are not under warranty... aaarggghhh), waiting for my camera to be repaired (I hope that one is covered by the warranty!) and Thomas’ macbook to be fixed (also under warranty but the shop made a mistake and put an Arabic keyboard on it! We are hoping to leave by the end of next week so we can make it to Sydney by the end of the year. Let’s hope everything goes according to plan, but meanwhile we are enjoying the company of our friends, an actual bed to sleep in, television and a nice city!

Hunting Crocs

Vooraf: een dankwoord naar Peter Suy - hij heeft me een paar jaar geleden een paar crocs gegeven, om te bewijzen dat mijn minachting voor die plastic lelijkaards onterecht was... En inderdaad, we hebben er hier al heel veel plezier aan gehad, als handige footwear maar ook als drijvende speeltjes in de krokodilvrije wateren van de Big Crystal Creek bij Ingham, Eli Creek op Fraser Island en Hill Inlet op de Whitsunday Islands.

Even terug naar Singapore, onze spoedcursus shopping van anderhalve maand geleden. Dit vonden we toen een wijze slogan voor fashion victims.

Maar terug naar de echte krokodillen... Zegt de naam Steve Irwin je iets? Hij was The Crocodile Hunter, de man die overal ging tonen hoe hij met zijn blote handen slangen en krokodillen onder controle kon houden... en die uiteindelijk zelf door een stinger ray (een soort rog) om het leven kwam. Een uur ten noorden van Brisbane heeft Irwin in de loop der jaren samen met zijn ouders en zijn vrouw een grote dierentuin uit te grond gestampt. Donderdag zijn we er een kijkje gaan nemen, omdat onze Lonely Planet-gids er laaiend enthousiast over was en omdat we wel eens wilden zien wat ze daar nu allemaal met krokodillen doen. Okee, we gingen ook een beetje omdat we er dankzij een bon op onze doos Choco Pops aan 2-voor-de-prijs-van-1 naar binnen mochten; geen onaangenaam geschenk als je weet dat een toegangskaartje zo maar even 55 AU dollar (38 euro) kost!

Mmm, er zijn inderdaad een aantal mooie gedeeltes in de zoo, met (eindelijk) cassowaries en koala's, (weeral) reuzeschildpadden, kangooroo's en wallabies, en (natuurlijk) een aantal vervaarlijke krokodillen. Maar wij zijn uiteindelijk heel wat minder enthousiast dan de Lonely Planet naar buiten gekomen... Wat een schandalig commercieel gedoe! En wat een overdreven devotie voor de overleden Steve Irwin - het lijkt wel alsof hij op het punt staat om heilig verklaard te worden. Zijn vrouw Terri staat geregeld in de boekskes, maar ook zijn kinderen delen nu mee in de status van heiligheid: dochtertje Bindi heeft haar eigen kledingslijn, in het restaurant kan je Bindi's Burgers eten, het meisje van 9 staat in heel de zoo op foto's met alle mogelijke dieren -waar bezoekers 20 euro moeten betalen om op de foto te mogen met een koala- en ze heeft volgens Andrew en Louise ook haar eigen tv-programma gekregen... Een nieuwe Silvy Melody is in de maak! We zullen die foto's met koala's wel een andere keer nemen, zoals hier in Brisbane in het Lone Pine Koala Sanctuary, waar we morgen hopen naartoe te gaan.

Mon Repos

Het is alweer een tijdje geleden dat we nog wat van ons hebben laten horen – we zijn ondertussen dan ook al in het verre zuidoosten van Queensland aanbeland en hangen wat rond aan de zogenaamde Sunshine Coast, wel een toepasselijke naam voor een streek met een brandende zon en temperaturen van rond de 30 graden. De laatste twee weken hebben we drie toeristische klassiekers bezocht: het Great Barrier Reef, de Whitsunday Islands en Fraser Island.

Onze boottocht naar het Great Barrier Reef was niet alleen een test op onze zeeziekte-bestendigheid, maar was vooral een ideale gelegenheid voor 10 duiken op 3 dagen (en 3 nachten in een kleine kajuit) tijd, en wát voor een duiken! De eerste twee keren ging het bij mij nog een beetje moeilijk – ik was vergeten hoe ik op 10 meter diepte water uit mijn masker kon krijgen en had daarna te weinig gewichtblokken meegenomen om goed te kunnen zakken – maar daarna ging het bij allebei heel vlot. En wat een spektakel daar onder water: mooi helder water, massa's kleuren, koralen en vissen, en behalve de andere 20 duikers op ons schip was er niemand in de buurt te zien. Ook boven water leken we helemaal alleen op zee te zijn: overdag kon je heel in de verte de omtrek van de bergen bij Townsville zien, en 's nachts alleen maar massa's sterren. Tijdens onze laatste twee duiken daalden we af naar de S.S. Yongala, een 120 meter lang schip dat in 1911 was vergaan in een storm en pas in de jaren '50 op 30 meter diepte was teruggevonden – en ondertussen een prachtig kunstmatig rif was geworden waar zeeschildpadden, haaien, zeeslangen en andere beestjes hun intrek in hadden genomen...

Over schildpadden gesproken – daarmee hebben we onlangs ook uitgebreid kennis gemaakt op het strand van Mon Repos. In de buurt van Bundaberg, onder Australiërs vooral bekend als de rum-hoofdstad van het land, ligt een kuststrook van een paar kilometer lang die jaarlijks wordt bezocht door loggerhead-vrouwtjes die klaar zijn om hun eitjes te leggen. In de maanden november en december kruipen 's nachts honderden van die schildpadden vanuit de zee op het strand en vandaar recht naar de duinen. Daar graven ze een hol van 60 cm diep, ze laten er een 120-tal eieren achter, zo groot als pingpongballen, spartelen met hun poten het hol weer dicht en keren dan terug naar zee... Om nooit meer verder iets met die eieren te maken te hebben! Onder begeleiding van een aantal rangers mochten we getuige zijn van dit spektakel: zij hielden het strand in de gaten en begeleidden ons naar de plaatsen waar iets gebeurde. Vier uur lang hebben we op het duistere strand rondgelopen en twee keer hebben we het proces van dichtbij kunnen volgen. Pas op het moment dat de eerste eitjes uit de schildpad kwamen, mochten we onze zaklampen en camera's gebruiken, not to distress the mother during these important moments. Eigenlijk zouden we in januari of februari nog een keer moeten teruggaan naar Mon Repos, want dan, een dag of zestig na het ingraven, komen de eitjes uit en stormen elke nacht honderden kleine schildpadden weer naar zee. Maar daarvoor zijn we ondertussen al weer iets te ver afgezakt naar het zuiden, en we zijn er van overtuigd dat er verderop nog zoveel meer te zien is.

Terwijl veel van onze medekampeerders vaak hele dagen in de auto zitten om zich van de ene excursie naar de andere te haasten, doen wij het vooral op ons gemak. Op ongeveer een maand tijd hebben we net geen 5000 kilometer gereden, maar er is eigenlijk tot nu toe maar een dag geweest dat we, letterlijk, bijna de hele dag in de auto gezeten hebben, tijdens een rit van 700 kilometer van Mackay naar Bundaberg. En zo zijn we ondertussen in Brisbane aangekomen, we gaan hier onze post ophalen bij Andrew en Louise, Els gaat op zoek naar werk, en ik zal wat verder werken aan verslagjes van onze prachtige boottocht langs de Whitsunday Islands -een voorproefje zie je hieronder- en van onze off road-avonturen op Fraser Island.