Tasmaanse Duivels

Een van onze goede voornemens van het nieuwe jaar was dat we gingen proberen wat minder tijd te spenderen op het internet, en dat is aan het lukken – gevolg: we hebben nog steeds bewust géén USB-wifi-stick en we lezen onze mails ongeveer om de week, en dan nog snel ergens in een internetcafé. Een jammer nadeel is dan dat de blog een beetje achterop loopt, maar dat is dan maar zo...

We zijn ondertussen al een dag of vier in Tasmanië – in de volksmond “Tassie” – en het valt ons hier enorm mee. Af en toe staan er verkeersborden die waarschuwen voor overstekende Tasmaanse Duivels, maar de kans dat we er effectief eentje zullen zien is eerder klein – hun aantal gaat heel snel achteruit door een erfelijke kanker en de meeste duivels zitten nu in opvangcentra en dierenziekenhuizen... Een aantal weken geleden hebben we al enkele exemplaren gezien in de Australia Zoo en we hebben ons voorgenomen om het dit jaar bij één dierentuinbezoek te houden – dus voor ons geen Tasmaanse Duivels.. Gelukkig zijn er nog genoeg vreemde dieren die we onderweg ontmoeten – currawongs (een soort kraai die meer springt dan vliegt), wombats, pademelons (een kleine boskangeroe), echidna's (denk aan een egel met een vooruitstekend slurfje) en een bizarre wandelende tak in Stanley. En niet te vergeten: de eindeloos trieste hoeveelheid aan roadkill...

Tasmanië leek op de kaart nogal klein, dus eerst dachten we dat tien dagen hier ruim voldoende zou zijn, maar, amai, wat een afstanden doen we hier weer elke dag, en wat een uitgestrekte wilde natuur! Aan het klimaat moeten we hier wel een beetje wennen... In Melbourne hadden we nog de heetste dag uit de recente geschiedenis meegemaakt, met temperaturen van voor in de 40 graden. Zelfs 's nachts bleef het ellendig heet en zakte de temperatuur niet onder de 32 graden... Eergisteren, vier dagen later, waren we in het nationaal park van Cradle Mountain, met een weerbericht dat het had over een nachttemperatuur van 5 graden en lichte sneeuwval op de toppen van de bergen...

De vergelijkingen van het landschap en het klimaat met dat van Noorwegen en Schotland hebben wel iets van waarheid – kijk maar naar de foto's: heel veel groen, maar dus ook heel veel vochtigheid (lees: regen en mist) en een weertje dat écht om het kwartier kan veranderen. Gisteren werden we plots overvallen door een hagelbui waarbij we, net als de andere chauffeurs, uit voorzichtigheid aan de kant van de weg gingen staan, en deze morgen zaten we in een stralende zon te ontbijten aan de oevers van de Derwent River, net voor hij Hobart, de hoofstad van Tasmanië, door stroomt. De komende dagen gaan we hier nog kijken naar de ruïnes van de gevangenis van Port Arthur en de (naar het schijnt) prachtige stranden van Freycinet en Bay of Fires – hopelijk zijn de weergoden ons dan een beetje gunstig gezind. Op 24 januari nemen we dan opnieuw de ferry voor een overtocht van tien uur naar Melbourne om er nog een paar dagen langer de stad te gaan verkennen. En misschien proberen we er nog wel een match van de Australian Open mee te pikken – tijdens de toernooien van Hobart, Sydney en Brisbane waren we 1000 of meer kilometer uit de buurt...

Over de vergelijking van Tasmanië met nog een ander land hopen we snel te kunnen meespreken want, ja ja, vorige week hebben we een reis-in-de-reis ingelast: van 28 januari tot 28 februari vliegen we, voor 200 euro p/p, naar Nieuw-Zeeland. We laten ons busje dan een maand lang in Melbourne staan en gaan er met een huurauto rondtoeren. Dus als er iemand voor een symbolische prijs ons busje wil huren voor een rondreis vanuit Melbourne, laat dan maar iets weten. Wel om de twee-drie dagen de bandenspanning controleren en loodvrije benzine tanken in plaats van diesel ;-)