Mon Repos

Het is alweer een tijdje geleden dat we nog wat van ons hebben laten horen – we zijn ondertussen dan ook al in het verre zuidoosten van Queensland aanbeland en hangen wat rond aan de zogenaamde Sunshine Coast, wel een toepasselijke naam voor een streek met een brandende zon en temperaturen van rond de 30 graden. De laatste twee weken hebben we drie toeristische klassiekers bezocht: het Great Barrier Reef, de Whitsunday Islands en Fraser Island.

Onze boottocht naar het Great Barrier Reef was niet alleen een test op onze zeeziekte-bestendigheid, maar was vooral een ideale gelegenheid voor 10 duiken op 3 dagen (en 3 nachten in een kleine kajuit) tijd, en wát voor een duiken! De eerste twee keren ging het bij mij nog een beetje moeilijk – ik was vergeten hoe ik op 10 meter diepte water uit mijn masker kon krijgen en had daarna te weinig gewichtblokken meegenomen om goed te kunnen zakken – maar daarna ging het bij allebei heel vlot. En wat een spektakel daar onder water: mooi helder water, massa's kleuren, koralen en vissen, en behalve de andere 20 duikers op ons schip was er niemand in de buurt te zien. Ook boven water leken we helemaal alleen op zee te zijn: overdag kon je heel in de verte de omtrek van de bergen bij Townsville zien, en 's nachts alleen maar massa's sterren. Tijdens onze laatste twee duiken daalden we af naar de S.S. Yongala, een 120 meter lang schip dat in 1911 was vergaan in een storm en pas in de jaren '50 op 30 meter diepte was teruggevonden – en ondertussen een prachtig kunstmatig rif was geworden waar zeeschildpadden, haaien, zeeslangen en andere beestjes hun intrek in hadden genomen...

Over schildpadden gesproken – daarmee hebben we onlangs ook uitgebreid kennis gemaakt op het strand van Mon Repos. In de buurt van Bundaberg, onder Australiërs vooral bekend als de rum-hoofdstad van het land, ligt een kuststrook van een paar kilometer lang die jaarlijks wordt bezocht door loggerhead-vrouwtjes die klaar zijn om hun eitjes te leggen. In de maanden november en december kruipen 's nachts honderden van die schildpadden vanuit de zee op het strand en vandaar recht naar de duinen. Daar graven ze een hol van 60 cm diep, ze laten er een 120-tal eieren achter, zo groot als pingpongballen, spartelen met hun poten het hol weer dicht en keren dan terug naar zee... Om nooit meer verder iets met die eieren te maken te hebben! Onder begeleiding van een aantal rangers mochten we getuige zijn van dit spektakel: zij hielden het strand in de gaten en begeleidden ons naar de plaatsen waar iets gebeurde. Vier uur lang hebben we op het duistere strand rondgelopen en twee keer hebben we het proces van dichtbij kunnen volgen. Pas op het moment dat de eerste eitjes uit de schildpad kwamen, mochten we onze zaklampen en camera's gebruiken, not to distress the mother during these important moments. Eigenlijk zouden we in januari of februari nog een keer moeten teruggaan naar Mon Repos, want dan, een dag of zestig na het ingraven, komen de eitjes uit en stormen elke nacht honderden kleine schildpadden weer naar zee. Maar daarvoor zijn we ondertussen al weer iets te ver afgezakt naar het zuiden, en we zijn er van overtuigd dat er verderop nog zoveel meer te zien is.

Terwijl veel van onze medekampeerders vaak hele dagen in de auto zitten om zich van de ene excursie naar de andere te haasten, doen wij het vooral op ons gemak. Op ongeveer een maand tijd hebben we net geen 5000 kilometer gereden, maar er is eigenlijk tot nu toe maar een dag geweest dat we, letterlijk, bijna de hele dag in de auto gezeten hebben, tijdens een rit van 700 kilometer van Mackay naar Bundaberg. En zo zijn we ondertussen in Brisbane aangekomen, we gaan hier onze post ophalen bij Andrew en Louise, Els gaat op zoek naar werk, en ik zal wat verder werken aan verslagjes van onze prachtige boottocht langs de Whitsunday Islands -een voorproefje zie je hieronder- en van onze off road-avonturen op Fraser Island.